بررسی تأثیر کاربامازپین در تسکین درد زانوی ناشی از استئوآرتریت و مقایسه اثر آن با دیکلوفناک سدیم

چکیده   زمینه و هدف: استئوآرتریت شایع ترین بیماری مفصلی انسان است. متأسفانه عدم کنترل کافی درد، عوارض و یا عدم تحمل بیمار، استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی را در درمان، به ویژه در افراد مسن محدود می کند. در این بررسی، اثرات ضد درد کاربامازپین با دیکلوفناک و پلاسبو در تسکین درد استئوآرتریت زانو مورد مقایسه قرار گرفته است.   مواد و روش ها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، به مدت دوازده ماه بر روی 60 نفر انجام گرفت. پس از تشخیص بیماری توسط پزشک متخصص، بیماران در یکی از سه گروه درمان با کاربامازپین، دیکلوفناک و یا پلاسبو قرار گرفتند. بعد از دو هفته، میزان بهبودی درد توسط visual analogue scale اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری مجذور کای استفاده گردید.   یافته ها: در گروه تحت درمان با کاربامازپین، میزان درد قبل و بعد از درمان از نظر آماری اختلاف معنی دار داشت (05/0> p ). در گروه دیکلوفناک، نیز این اختلاف معنی دار بود (05/0> p ). در حالی که در گروه پلاسبو، این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. در مقایسه اثر کاربامازپین با دیکلوفناک، شدت درد تقریباً به یک نسبت کاهش یافته بود و اختلاف معنی دار نبود.   نتیجه گیری: کاربامازپین حداقل به اندازه یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی می تواند در کاهش درد مفصلی بیماران با استئوآرتریت مفصل زانو مفید باشد و در مواردی که عدم تحمل یا تأثیر و یا عارضه نسبت به آنها وجود دارد، جانشین مناسبی است. واژه های کلیدی: استئوآرتریت مفصل زانو، کاربامازپین، دیکلوفناک سدیم